Birine İhtiyacım Var

Hissediyorum.
Ama sadece acıyı hissediyorum
Damarlarımda,kanımda,kalbimde,her yerimde...
Ayrıldığımız günden beri özlüyorum
Özlem bitsin istiyorum ama bitmesinden de korkuyorum
Her şeyi yeni yeni anlıyorum
Aslında seni de yeni yeni tanıyorum

Şimdi daha iyi anlıyorum.
Kendimi bulmakla o kadar zaman harcamışım ki
İnsanlığı keşfedememişim.
Görememişim etrafımdaki insanları,olayları...
Beni ben yapan aslında onlarmış
Ve onlarsız aslında ben,ben değilim.
Yalnız kalmak hem iyi hem kötü.
Yalnız dediğim öyle sıradan yalnızlık değil
Gerçek,her şeyden çok acı veren,her saniye seni kemiren,öldüren yalnızlık bu.
Ama yalnız kalınca ne kadar eksik olduğunu anlıyor insan.
Hiçbir boka yaramadığını,hiç kimsenin seni gerçekten önemsemediğini anlıyor,insan anlıyor.
Hayatımıza giren herkesten,her şeyden bir şey öğreniyoruz.
Bir insandan,bir müzikten,bir filmden,bir şeyden...

Gerçekten olmak istediğim insan değilim,olamıyorum
Deniyorum ama olamıyorum.
Tam ona yaklaşmaya başladığımı düşündüğümde o benden daha da uzağa gidiyor
Kaçıyor benden..
Belki de böylesi daha iyi
Eğer olmak istediğim insan olursam geriye ne kalacak ki?

Sınırları sevmiyorum ama her geçen gün biraz daha iyi öğreniyorum ki
Hayat sınırlardan ibaret
Ne kadar onları yok saysak da görmezden gelsek de bir yerden sonra sınırlara takılıyoruz.
Hayatı sorgulamaya başladıkça kafayı da yemeğe başlıyoruz.
Her şey gittikçe zorlaşıyor..Her şey...
Aşkı inkar ediyorsun ama içten içe onu arıyorsun
Mutluluğa inanmıyorsun ama her zaman mutlu olmak istiyorsun
Hayat bu;karışık,içinde çıkılmaz,en zorundan labirent misali
Ve gittikçe kaybolmaya başlıyorum.
Birine ihtiyacım var ya da birilerine
Beni kolumda tutup içine düştüğüm bu labirentten çıkaracak birilerine
İhtiyacım var.
İnsanlara ihtiyacım var.
Bunu geç de olsa anladım ve itiraf ettim
Şimdi mutlu musun hayat?