16 Aralık 2009 Çarşamba

Chapter Four:Hayatımın Anlamı,Kocacığım!

Aynada kendine baktıktan sonra yüzünü yıkayıp lavabodan çıktı.Yatakta kendisini bekleyen
kadını düşündü bir an için.Ne kadar da çok seviyordu karısını.Daha dün evlenmişlerdi,evli
olarak uyandığı ilk sabahtı.Sanki artık kendisi için değil de onun için yasıyormus gibi
hıssedıyordu.Yatak odasına geldiğinde,parmak ucunda yürümeye başladı,
sevgilisi o kadar güzel uyuyordu ki onu uyandırmak istemıyordu.Tekrardan girdi yatağa,
aşık olduğu kadının yanındaydı şimdi,kendini dünyanın en mutlu insanı hissediyordu.
Öylece duruyordu yatakta,sadece sevgilisini izliyordu.Sevgilisinin uzun sarı saçlarını
okşarken bir yandan da dün geceyi düşünüyordu.Hayatının en mutlu gecesiydi dün gece.Uzun
süren bir flört döneminden sonra evlendiklerine hala inanamıyordu.Bundan tam 6 yıl önce tanışmışlardı.
Arkadaşlarıyla gittiği bir yemekte görmüştü onu ilk kez.O an hissettiği duygu bir beğenti
değildi.Daha önce hiçbir kadına böyle bir duygu hissetmemişti fakat yanına
gidip konuşmaya korkmuştu.Bu işlerde genelde en yakın arkadaşı Mehmet yardımcı olurdu ona.
Bu sefer de öyle olmuştu.Mehmet,gizlice kadının çantasına Hakan'ın yazdığı notu bırakmıştı.
Mehmet önce notu okumak istemişti fakat Hakan buna izin vermemişti ve asla kimseye söylememişti
oraya yazdıklarını.Sadece o ve sevgilisi biliyordu o kağıtta yazanları.Şimdi o kağıda yazdıklarını
eşinin yüzüne ilk kez söylemek için eşinin uyanmasını bekliyordu.Tam kırkbeş dakika
bunları düşünerek bekledi.Ve o an gelimişti,sevgilisi sonunda uyanıyordu.Sevgilisi gözlerini açtı
ve o mavi gözleriyle ona bakarak''Günaydın hayatımın anlamı,Kocacığım.'' dedi.Hakan da
kırkbeş dakikadır hazırlandığı o cümleyi söylemek üzereydi ki bir anda dondu kaldı.Az önce
ona hayatımın anlamı diyen kadın şimdi hareketsiz duruyordu karşısında.Gözlerindeki ışık
yok olmuştu.Sanki o an yaşam durmuştu.Dünya dönmüyordu artık.Hakan avazı çıktığı kadar bağırmak
istedi ama yapamadı,nefes bile alamıyordu neredeyse,Ne yapacağını bilemedi..
Sadece hayatının kadınına son bir kez baktı.O bakışları bir daha asla göremeyeceğini düşündü...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder